8. Blandijn
Aangekomen aan de faculteit Letteren & Wijsbegeerte, gekend als ‘de Blandijn’, wandel je de naoorlogse universiteit binnen. Een tijdperk waarin democratisering, massificatie en grijze bouwbedrijvigheid domineren. De tientallen naoorlogse universiteitsgebouwen zullen mee het stadsbeeld bepalen maar zijn op architecturaal vlak veel minder uitdagend dan hun voorgangers. Deze Blandijn bijvoorbeeld kan moeilijk het meest sprankelende gebouw van het universitaire patrimonium worden genoemd.
Het is nochtans Henry van de Velde himself die zich aanvankelijk aan de bouwplannen zet. Hij tekent een prachtig complex dat uitgeeft op het Sint-Pietersplein en een eenheid vormt met de Boekentoren. Maar de universiteit verandert sneller dan Van de Velde kan tekenen. Na 30 jaar bureaucratische lijdensweg gooit hij ontgoocheld de pen op tafel en nemen zijn leerlingen het over. Het uiteindelijke resultaat is dit gebouw in geglazuurde kleitegels waarvan de enige architecturale bijzonderheid de overdekte ingang is.
Maar de Blandijn hoeft geen prestigieuze parel te zijn om een belangrijk centrum te worden van de universiteit. De centrale ligging, het grote auditorium E, de nabijheid van het Studentenhuis en de geëngageerde Letterenfaculteit maken van de Blandijn een studentikoos middelpunt. De meeste bekendheid geniet het gebouw als centrum van de woelige studentenprotesten in de jaren zestig, zeventig en tachtig. De Blandijn wordt keer op keer besmeurd, bezet en belegerd. Het krijgt een reputatie als het 'Cuba van Gent’.
Een hoogte – of dieptepunt – in een lange reeks van studentenprotesten zijn de acties in 1978 en 1979 tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld. ’10.000 nooit’, weerklinkt het overal in de stad. Betogingen, pamfletten, graffiti én de bezetting van het Lam Gods in de Sint-Baafs-kapel: Gent krijgt het allemaal over zich heen. In de straten rond de Blandijn vecht een harde kern van studenten wekenlang een gewelddadige strijd uit met de rijkswacht. De buurt wordt herschapen in een slagveld. Kasseien zijn uitgebroken, wagens beschadigd, ruiten gesneuveld. De Blandijn komt als operatiekwartier zwaar gehavend uit de strijd. De kosten voor de schade die stad en universiteitsgebouwen oplopen zijn een veelvoud dan wat het extra inschrijvingsgeld uiteindelijk oplevert.