Beeldend kunstenares Chantal Pollier
1.
"Anatomische collecties zijn een grote inspiratiebron voor mijn kunstwerken. Ik ga dan ook actief op zoek naar bepaalde preparaten. Meestal start ik mijn zoektocht naar specimen op het internet. Op die manier probeer ik in contact te komen met professoren en assistenten van de dienst, die de preparaten bewaart. Ook wanneer ik op reis ga, zal ik op voorhand altijd opzoeken of er interessante anatomische collecties te bezichtigen zijn."
2.
"Het verhaal achter een preparaat intrigeert mij. Soms mengen mijn nieuwsgierigheid en de schoonheid die ik zie zich met een zekere afschuw. Het is die combinatie van gevoelens die ik telkens opzoek. Door de jaren heen voel ik geen gewenning; de nieuwsgierigheid en het respect blijven even groot. Wanneer ik een tentoonstelling van anatomische collecties bezoek, ben ik in begin altijd erg onder de indruk, maar gaat dat eerste shockeffect over na enkele momenten wel over. In de ervaring van het moment zelf voel ik dus wel een gewenning."
3.
"Naar mijn ervaring worden de dood en het dode lichaam getolereerd. Je kan er niet om heen op een begrafenis of als je je medeleven te betuigen aan de mensen die een naaste hebben verloren. Het dode lichaam bezoeken en bekijken wordt echter minder gedaan. Ook nadat iemand gestorven is, wordt er weinig over de dood gepraat. In dat opzicht vind ik dat het taboe rond de dood en het dode lichaam doorbroken mag worden. Een tentoonstelling als Post Mortem kan een aanzet zijn om er meer over te praten en te reflecteren."
© Benn Deceuninck