Grafmonument Polynice Van Wetter
De UGent neemt op de Gentse Westerbegraafplaats het meterschap op van de graven van acht opmerkelijke academici uit haar rangen. Polynice Van Wetter is er een van.
Polynice Van Wetter, rechtsgeleerde
Polynice Van Wetter (1844-1925) wordt geboren in Oudenaarde als zoon van de advocaat Henri Emanuel Van Wetter. Hij studeert aan het bisschoppelijk college te Oudenaarde en vervolgens aan het Koninklijk Atheneum van Gent. Aan de faculteit Rechten van de Gentse universiteit promoveert hij in 1866. Specialist in het Romeinse recht wordt hij op drieëntwintigjarige leeftijd aangesteld aan de Rechtsfaculteit, waar hij een lange carrière tegemoet gaat. Hij doceert er met overgave de cursus “Pandecten”, een omvattend overzicht van het Romeinse recht. Zijn publicaties dienaangaande worden referentiewerken.
Polynice Van Wetter is rector van de universiteit Gent van 1897 tot 1900. In 1910 sticht hij samen met professor Eugène Dauge de ‘Union pour la défense de la langue française à l'université de Gand’, die zich met klem verzet zich tegen de vernederlandsing van de universiteit, die uiteindelijk in 1923 met de wet Nolf wordt ingezet. Van Wetter is een overtuigd liberaal en hij is ook politiek actief. Na zijn emeritaat in 1914 trekt hij zich terug in het kasteel van Ronsele waar hij na de Eerste Wereldoorlog ook burgemeester wordt.
Grafmonument
Het graf van Polynice Van Wetter – een sarcofaag in blauwe hardsteen – gesitueerd in het als monument beschermde gedeelte van de Westerbegraafplaats (Plein ADKE, rij 1, nr. 20) ligt aan de grote laan met uitzicht op de centrale open groene ruimte. Het grafopschrift in verdiepte letters leest als zijn curriculum vitae:
Professeur émérite à la Faculté de Droit,
Ancien Recteur de l’Université de Gand, Bourgmestre de Ronsele,
Commandeur de l’ordre de Léopold.
Grafmaker H. Dubois, die zeer actief is op de Westerbegraafplaats, kopieert hier als het ware de sarcofaag op het graf van de Franse kunstenaar Eugène Delacroix op de Parijse begraafplaats Père Lachaise, zoals getoond door César Daly in Spécimens de tombeaux, chapelles funéraires, mausolées, sarcophages, stèles, pierres tombales, croix, etc. (Parijs, 1871). Vergelijkbare sarcofagen komen voor op tal van begraafplaatsen in België.
De eierlijsten boven de kroonlijst, de guttae onder de kroonlijst, de rozetten op de fries …, het zijn allemaal stijlzuivere ornamenten ontleend aan het klassieke alfabet, die Dubois toelaten zijn vakmanschap te bewijzen. Ongewoon is het feit dat de sarcofaag niet in zijn volle breedte kan worden waargenomen maar met de smalle zijde naar de weg is gericht. De voorbijganger kan de monumentale allure van het grafteken daardoor niet ten volle naar waarde schatten.
Op die smalle zijde prijkt het bronzen portretmedaillon gesigneerd door beeldhouwer Theo Soudeyns (1860-1948). Deze beeldhouwer, die vooral gespecialiseerd was in portretten en wiens werk vaak op begraafplaatsen te zien is, brengt een voorstelling van Polynice Van Wetter ‘en face’ in laagreliëf. Door de realistische ietwat ongedwongen weergave en de materiaalkeuze (brons i.p.v. marmer) staat de moderniteit van het medaillon in contrast met het klassieke karakter van de sarcofaag.
Ruth de Vries
Bachelorstudent Kunstwetenschappen
Academiejaar 2016-2017
Deze tekst is tot stand gekomen in het kader van een paper-opdracht, “Methodologische oefening beeldende kunst en architectuur” – 2de bachelor Kunstwetenschappen 2016-2017- o.l.v. prof. dr. Linda Van Santvoort.
Hoe verwijs je naar dit artikel?
De Vries, Ruth. "Grafmonument Polynice Van Wetter." UGentMemorie. Laatst gewijzigd 9.06.2018. www.ugentmemorie.be/artikel/grafmonument-polynice-van-wetter.