1994 International Centre for Reproductive Health

Ik mis de warme gloed van samen werken aan een betere wereld
In een maatschappij die harder en killer wordt
Ik mis solidariteit In een wereld waar de kloof tussen arm en rijk toeneemt
Ik mis mijn vader die te vroeg is heengegaaan
En Patricia, mijn soulmate, die net vijftig was toen ze ons verliet
Ik mis ‘le temps de cerises'
En de ‘walk on the wild side'

Marleen Temmerman
Gedicht verschenen in Het Mooiste Woordenboek II (Het Bronzen Huis en Radio 1: 2010)

Als promotor van Dr Patricia Claeys heb ik hierbij het voorlaatste woord, en van deze gelegenheid wil ik gebruik maken om de persoon Patricia even te belichten.

Onze wegen kruisten zich in 1995 en deze ontmoeting heeft mijn leven en dat van vele anderen drastisch veranderd. Ik was toen hard op zoek naar een rechterhand, een dagelijks bestuurder voor ons pas opgericht centrum binnen onze Vakgroep, dat we -ambitieus misschien- het International Centre for Reproductive Health genoemd hadden. Het centrum bestond toen uit één man, beter gezegd vrouw, zijnde Els Leye, en een paardekop, ik dus, maar het barstte reeds uit zijn voegen door het vele werk.

Er hadden zich op onze advertentie, reeds een aantal veelbelovende kandidaten aangemeld en op de valreep kreeg ik een hint van de co-promotor in deze, Prof P Vander Stuyft, die een witte raaf gespot had in de Public Health Masters Course in Antwerpen....en daar kwam ze. Geinteresseerd, kritisch, no-nonsense, intelligent, knap en gedreven, gevoel voor humor, kortom een meisje uit het goede hout gesneden. Ze kwam uit West-Vlaanderen, Kortrijk op precies te zijn, en had gestudeerd in Leuven. Zo zie je maar, niemand is perfect, maar breeddenkend als we zijn vergeven we haar deze jeugdzonde. Ze was naar Nicaragua getrokken als vrijwilligster, en verloor haar hart op het Zuid-Amerikaanse continent. Ze trouwde er, zette 2 prachtige dochters ter wereld, werkte er hard, en veroverde een warme plaats in het hart van vele Nicaraguanen.

In 1995 kwam ze terug naar Belgie, met de familie, volgde een opleiding in Public Health, en nam de uitdaging in Gent aan. Onder haar dagelijkse leiding bloeide ICRH en groeide het uit tot een kleine KMO met een 100 tal medewerkers in Belgie, Europa, Afrika, Latijns-Amerika, en China, en een ruime portfolio aan onderzoek, onderwijs en dienstverleningsprojecten, met internationale weerklank. Vooral dankzij Patricia is het ICRH een plaats waar het goed om werken is. Haar leiderschap, brains, steun, warmte en haar klaterende lach zijn belangrijke bouwstenen in onze lokale en internationale samenwerking, en een steun voor velen in moelijke tijden. Haar aandacht en prioriteit gaan steeds in de eerste plaats naar anderen ook als daardoor haar eigen werk soms in het gedrang dreigt te komen, maar Pat krijgt het toch altijd voor elkaar. Patricia is in de eerste plaats een ‘doener'en een ‘denker', een vrouw van het terrein met een wetenschappelijke geest, maar schrijven en publiceren was niet haar allereerste bekommernis. Onder mijn voortdurende druk, samengevat in het adagio ‘publish or perish', stelde Patricia dat ze enkel zou publiceren als ze de wereld iets zinvols te vertellen had, wat ze volgens mij-vandaag met brio gedaan heeft.

Lieve Patricia, gefeliciteerd! Je verdient deze erkenning dubbel en dik, en ik hoop dat we nog heel veel jaren mogen samenwerken.

Marleen Temmerman, 2003 (uit: www.vriendenvanpatriciaclaeys.be)