Exact 100 jaar geleden opende de Vlaamse Hogeschool haar deuren
Een verleden van de UGent?
In de faculteitszaal van de Blandijn draaiden leden van het ludieke Comité voor Vaderland en Civisme vorige week het portret om van voormalig decaan van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte Josué De Decker (1879-1953). Geen willekeurige vandalenstreek, want het is merkwaardig dat De Deckers beeltenis er überhaupt aan de muur hangt tussen de portretten van andere decanen. Tijdens Wereldoorlog I werkte De Decker namelijk nauw samen met de Duitse bezetter om een Nederlandstalige Vlaamse Hogeschool te creëren. Hij werd zo een van de protagonisten van het activisme. Na de oorlog rekende de universiteit af met iedereen die in de Vlaamse Hogeschool betrokken was geweest. De Decker kreeg zijn ontslag, werd veroordeeld tot de doodstraf en vluchtte naar Nederland.
Het intermezzo van de Vlaamse Hogeschool werd door de academische gemeenschap van toen niet beschouwd als een deel van de Gentse universiteitsgeschiedenis. Slechts zes van de honderd professoren maakten de overstap naar de Vlaamse Hogeschool. Ook de 950 vooroorlogse studenten met Belgische nationaliteit lieten de Vlaamse Hogeschool links liggen: zij zaten aan het front of studeerden in het buitenland verder. Na de bevrijding werd de Franstalige universiteit in vol ornaat hersteld en verdwenen collaborerende academici uit het canon.
Collega Ruben Mantels duidde de houding van de UGent ten opzichte van de Vlaamse Hogeschool in een interview met Knack van 7 mei 2014.