1852 't Zal Wel Gaan

Het Taalminnend Studentengenootschap 't Zal Wel Gaan is de oudste nog actieve studentenvereniging van de Gentse universiteit. Gesticht in 1852 door enkele atheneumleerlingen als de Heremans’ Zonen, maakt ze samen met de initiatiefnemers de overstap naar de universiteit in 1854. De oorspronkelijk Vlaamsgezinde acties krijgen geleidelijk een politiek liberaal en vrijzinnig karakter. 't Zal Wel Gaan is momenteel wel de oudste, maar was niet de eerste studentenvereniging aan de Gentse universiteit. De oudste studentenvereniging die in de archieven opduikt, dateert uit 1823 maar heeft slechts enkele jaren stand gehouden. Een paar jaar later, in 1829, duikt de Lyre Académique op, een culturele vereniging die geregeld concerten organiseert ten voordele van de Gentse behoeftigen. De in 1833 opgerichte Société des Etudiants is aanvankelijk een vriendenkring maar zal in de jaren 1850 eveneens een cultureel programma brengen ten voordele van de armen.

Naar: Elienne Langendries en Anne-Marie Simon-Vandermeersch, 175 jaar Universiteit Gent – Ghent University 1817-1992, Gent, 1992.
Herman Balthazar, Het taalminnend studentengenootschap 't Zal wel gaan (1852-1977), Gent, 1977.
www.tzalwelgaan.be/geschiedenis

Deel deze pagina: 

Herinneringen

Een verduiveld aardige studententijd

Joos Florquin: Hebt u te Gent een roerige studententijd gehad?

Leo Picard: Een verduiveld aardige tijd in de eerste plaats. Ik heb ook nog de uitlopers van de strijd gekend tussen de twee kringen 't Zal wel gaan en de meer strijdlustige Ter waarheid. In feite was het een strijd tussen de twee symbolische figuren: de liberaal Paul Fredericq en de radicaal-progressieve Mac Leod, die allebei familie waren van de Lovelings. Het is een interessante groep die helaas nooit bestudeerd werd. Men doet veel aan de geschiedenis van de Vlaamse beweging maar men verwaarloost te zeer het detailwerk. Heel de Gentse geschiedenis van de Vlaamse beweging zou moeten worden geschreven. Anseele komt daar dan nog bij met zijn politiek van de biefstuk. Men heeft altijd de indruk dat hij zich uitsprak tegen de Vlaamse beweging, maar in feite sprak hij zich uit tegen het Vlaams nationalisme.

...

Joos Florquin: Hiermee verloren we uw studie uit het oog.

Leo Picard: Ik heb het in die tijd óók gedaan. Op een blauwe maandag heb ik me ineens als lichtmatroos laten aanmonsteren en ben ik naar Amerika gegaan voor vier maanden.

Joos Florquin: Zo maar?

Leo Picard: Ja, een bevlieging. Ik heb ook nog een jaar te Brussel gestudeerd en ben nog een ander jaar werkzaam geweest op het archief te Antwerpen. De wilde jaren, zullen we zeggen.

Na de Amerikaanse reis kwam ik terug te Gent en dan liep het gesmeerd. Ik stond goed met Pirenne en op het laatste examen stelde hij mij voor een dissertatie te maken over de Verandering in eigendomsverhoudingen in de provincie Antwerpen. Ik had al heel wat documenten opgediept uit het archief en in het gouvernementshuis, maar toen kwam de oorlog en werd ik als burgerwacht opgeroepen te Antwerpen. Je l'ai échappé belle! Het is een passionant werk maar moeilijk en droog, eigenlijk een notariswerk.

 

Interview van journalist Joos Florquin met historicus en flamingant Leo Picard (1888-1981) in 1963.
Op. cit. Florquin, Joos. Ten huize van... 17: 71, 73 (Leuven: Davidsfonds, 1981).