“Ga je dan niet beginnen wenen?”
“Hij kwam naar mij en hij was zeer agressief-provocerend-seksueel. Ik heb op mijn tong gebeten en gewoon vriendelijk geantwoord. Hij heeft dat een tweede keer gedaan op dezelfde manier, dan heb ik het nog eens laten voorbijgaan. De derde keer heb ik heel heftig gereageerd, en het was gedaan. Ik was aanvaard. Ik denk dat hij wou kijken hoever hij mij kon drijven.”
“Een bepaalde prof zei: “hoe ga je dat doen als er een conflict is op uw dienst, ga je dan niet beginnen wenen ofzo?” Dus eigenlijk een zeer seksistische opmerking. Zo’n dingen waren er wel af en toe. Je had professoren die echt male chauvinist waren.”
“Zelf heb ik nooit tegenkanting of seksisme ondervonden, zeker niet van mijn collega’s. Integendeel. Ik heb altijd het gevoel gehad dat men respect had voor een vrouw die carrière wilde maken.”
“Ik heb daar eigenlijk nooit veel problemen – of problemen beseft, zo zal ik het formuleren. Ik heb het op dat ogenblik nooit echt aangevoeld dat ik achteruitgestoken werd of zo. Ik was te braaf. Achteraf heb ik dat wel beseft hé, en later.”
Vrouwelijke doctorandi en professoren aan de UGent werden in het verleden meermaals geconfronteerd met seksisme en seksuele intimidatie. Zo circuleren er verhalen over posters met blote vrouwen in de keuken van een volledig mannelijke vakgroep. Een nieuw aangeworven (mannelijke) onderzoeker die eiste om deze posters te verwijderen, ontketende een ware rel in de vakgroep. Een vrouw die eenmaal per maand afwezig was omwille van vergaderingen met Nederlandse collega’s, kreeg op haar dienst te horen ‘dat ze weer eens haar maandstonden zal hebben’. Toch leken verschillende emeritae van de eerste generatie vrouwelijke hoogleraren niet stil te staan bij seksisme en deden ze dergelijke opmerkingen en commentaar af als ‘niet erg’. Maar veel bleek ook af te hangen van de vakgroep en de collega’s. Evenveel vrouwelijke professoren getuigden over de goede band die ze hadden met hun mannelijke collega’s.
Geen besef
Niettemin beseften meerdere vrouwen niet dat ze geconfronteerd werden met seksisme en tegenwerking omwille van hun vrouw-zijn. Ze vonden seksistische opmerkingen niet de ophef waard en opmerkelijk genoeg beantwoordde zo goed als iedereen de vraag ‘hebt u als vrouw ooit tegenkanting ondervonden doorheen uw carrière?’ negatief. Enkel als tijdens de gesprekken op een meer subtiel niveau gepeild werd naar eventuele tegenkanting, doken bovenstaande verhalen op. Een vrouwelijke hoogleraar die kandidaat was om lid te worden van de redactieraad van een tijdschrift, werd niet gekozen omdat men liever een man wou. Zij vertelde er meteen bij dat het haar niet kon schelen. Daarna ging ze gewoon verder over het feit dat ze als vrouw nooit tegenkanting ondervond in haar werk. De anekdote over de redactieraad wordt afgeschilderd als ‘onbelangrijk’.
Lore Goovaerts
Master Geschiedenis
19 november 2016
Dit artikel is gebaseerd op de onderzoeksresultaten in de scriptie van Lore Goovaerts, Het glazen plafond doorbroken? De eerste generatie vrouwelijke hoogleraren aan de UGent, een oral history project. Gent, Masterproef UGent, 2016.
Hoe verwijs je naar dit artikel?
Goovaerts, Lore. “’Ga je dan niet beginnen wenen?’ Seksisme en seksuele intimidatie.” UGentMemorie. Laatst gewijzigd 29.03.2022. www.ugentmemorie.be/artikel/'ga-je-dan-niet-beginnen-wenen?'.